euthanasie in de psychiatrie ?

Euthanasie in de psychiatrie is een defaitistisch, koud en somber verhaal waarin de psychiatrie een schaduw van onmacht en stagnatie werpt over patiënt en zorgverlener. Zelfs omwikkeld met goed geolied bakpapier van gesuikerde zorgvuldigheidsvoorwaarden en optimistische twee-spoortrajecten blijft het in essentie een dramatisch dwaalspoor ook al wordt het door de protagonisten op een onverbloemde manier (“goede dood” | Libera me” ) in artikelen en boeken bejubeld, geprezen en soms zelfs romantisch bezongen.

Eerder dan een dergelijke distopische visie op de psychiatrie willen wij ijveren voor een moderne neurowetenschappelijk goed onderbouwde en psychotherapeutisch dynamische psychiatrie die ijvert voor een maatschappij waar hart staat boven hard, waar economie ten dienste staat van mensen en niet omgekeerd, waar solidariteit primeert op individualisme en vooral waarin alle bestaande middelen optimaal aangewend worden om de lijdende mens te helpen leven, niet om hem of haar door euthanasie van het leven en de hoop op beter leven te beroven.